සියපතක් තෙමු නෑඹුල් පිනි අකුරු
තේ දල්ලක රසය බදාවිත් දහදියෙන්,
තෙත්වු ගිනි අවුකඩින්
සියුම් සුසුමක් ඇසෙයි තේ කූඩෙට උඩින්
තාලයට සුවපහසු රත්රනින් කළ ජෝගු
සිඹ සිඹා උනුසුම්ව....
ටයිල් හිත් ඔපදමයි තවතවත්...
ඇයි නොහැකි සනසන්න.?
එකම එක වාරයක්
රස නෙළන රතැඟිලි..
සංසුන්ව හිඳ අවට බැලු තැන
රුපියලේ හඬ ඇසෙයි හැමතැන
සෙනෙහ පුරනට කල් ඉමක් නැත
සෙනෙහෙ බඳුනම කල් පිරී ඇත....
කල් ඉකුත් වූ සෙනෙහෙ බඳුනෙන් ආදරය සොරා ගත්තවුන් පමණක් මළ වුන් අතර නොමැරී ජීවත් වෙනු පෙනේ..